Van 12 tot en met 15 november 2018 vindt de vijfde ‘Week van de Werkstress’ plaats. De afgelopen jaren is veel aandacht besteed aan hoe je de symptomen van werkstress herkent en wat de gevolgen zijn van werkstress. Dit jaar ligt de focus op preventie en het vergroten van werkplezier.
Shared Ambition is gespecialiseerd in arbeidsgerelateerde psychologische zorg. Ons bedrijf adviseert en ondersteunt organisaties die willen sturen op thema’s als gezondheidsmanagement en vitaliteit. In samenwerking met werkgevers willen we het zwaartepunt van de aanpak van psychologische zorg verleggen: van curatief (begeleiding van verzuimende medewerkers) naar preventief (begeleiding van medewerkers die een risico lopen).
Wij bieden oplossingen, via ons Matched Care model, voor drie doelgroepen:
@Work voor medewerkers die aan het werk zijn en mentaal gezond willen blijven
@Risk voor medewerkers die een risico lopen om uit te vallen
@Home voor medewerkers die gedeeltelijk of geheel verzuimen
(Werk-)stress is een belangrijk thema in alle producten & diensten van Shared Ambition. Daarom delen we graag onze visie over dit onderwerp met je!
Stress… dat heeft zin!
Stress als signaal is bijzonder waardevol. In positieve zin om onze korte termijn doelen te halen. Maar ook om te onderkennen dat er iets niet goed zit. En deze functie is minstens zo belangrijk, mits we stress signalen onderkennen én – dat is het belangrijkste – er lering uit trekken. Negeren is op langere termijn geen optie. Dat gaat ten koste van sociale relaties, realisatie van ambities, welzijn en gezondheid. Datgene wat belangrijk voor ons is. Bij aanhoudende stress hebben dus iets te leren.
In dit artikel gaan we kort in op de ´stress-keepers´: de belangrijkste onderliggende thema´s waaruit stress ontstaat en ons gevangen houdt als we het laten voortbestaan. Thema´s waarop we bij aanhoudende stress moeten reflecteren én maatregelen nemen. Aanhoudende stress ontstaat als we:
Ondanks onze inspanning niet het gevoel hebben dat we erbij horen; er is geen ervaring van verbinding – we voelen ons er alleen voor staan.
Ons inzetten, maar niet weten waarvoor of waartoe. Waarom eigenlijk? Met welk doel?
Het gevoel hebben dat ons leven ´los zand´ is: ´Hoe ben ik hierin beland? ´ en ´Waar moet het naartoe? ´
Zo in beslag genomen worden door onszelf, dat we niet meer zien hoe relatief onze eigen bijdrage is.
Stress… je hoort erbij!
Mensen zijn sociale wezens. We hebben de behoefte om erbij te horen. We willen geliefd en gewaardeerd worden door de ander/anderen. Dat willen we heel concreet ervaren in de interactie met die ander. Als we dit niet ervaren, maar juist isolement en een gebrek aan contact ervaren, dan knaagt dit aan ons, aan de zin van ons bestaan. Erbij horen geeft een gevoel van veiligheid en daardoor vermindert (vaak onbewuste) alertheid en stress.
In de snelle wereld van vandaag is het soms moeilijk om die nabijheid te ervaren. Sterker nog … we schermen ons af van het menselijke contact door ons te verbergen achter smartphone, tv en computer in onze privéruimte waarin we ook werken. Maar daarmee ontnemen we onszelf de mogelijkheid om werkelijk met de ander in contact te komen en zinvolle relaties te ontwikkelen.
Als we op ons werk niet het gevoel hebben erbij te horen, wordt zowel de kwaliteit van ons werk als ons leven aangetast. Daarom is het belangrijk om elkaar echt te ontmoeten – ook op het werk. In dat contact is het van belang om op de ander gericht te zijn. De ander heeft onze aandacht nodig. De ander heeft ons nodig: contact, aandacht, acceptatie. Dat geeft het gevoel dat we bij elkaar horen. Door te geven, ontvang je.
Stress… daar doe je het voor!
Onze aandacht, onze tijd, onze energie is eindig! We komen dan tijd te kort. Dat betekent dat we keuzes moeten maken. Keuzes die samenhangen met dat wat bij ons past, onze levensdoelen en dat waarin we bijdragen aan de mensen om ons heen, zij die ons dierbaar zijn én in bredere zin de wereld waarin we leven.
Dingen doen die niet bij ons passen, die niet matchen met onze talenten, die onze identiteit ondermijnen, zijn op termijn slopend. Ze dragen niet bij aan de voldoening die we ten diepste willen ervaren en ons leven de moeite waard maken. Daarbij kunnen we denken aan grote bijdragen aan de mensheid, maar net zo goed aan de routinematige dingen, die we van dag tot dag doen om te voorzien in het onderhoud van hen die ons lief zijn of datgene wat ons dierbaar is.
Werk doen dat ons lief is vormt zo bezien de levensader voor ons professionele en persoonlijk leven. Het voedt ons totale bestaan.
Stress… sta stil bij jouw verhaal!
Als het niet meer duidelijk is waarvoor en voor wie we ´het´ allemaal doen, wordt ons leven onoverzichtelijk en richtingloos. Dat blokkeert ons handelen: we vallen stil. Juist omdat ons leven een creatief proces is, waarvan we zelf de vormgever zijn. Al improviserend scheppen we orde in de chaos. Juist als we het overzicht kwijt zijn, is het goed om tijd te nemen voor ons levensverhaal. Even een stapje opzijzetten. Waar kom je vandaan, waar wil je naar toe en wat moet je daarvoor doen? Door ook aandacht te hebben voor dat wat ons sterker gemaakt heeft, dat wat ons positief en hoopvol stemt, is het mogelijk om keuzes te maken die bij ons passen, keuzes die ons laten groeien, onze identiteit versterken en onze relatie met de ander vormgeven. Met die keuzes vormen we een leven dat we waardevol vinden voor onszelf en de ander. Zo ontstaat vanuit de chaos een coherent levensverhaal. Dat maakt ons leven de moeite waard, het maakt ons veerkrachtiger. We kunnen er weer tegenaan.
Stress… daar groei je van!
Je hoort erbij, je hebt de juiste keuzes gemaakt, je weet waarvoor je het doet… kortom alles gaat goed …. en toch ben je bang dat je tekort schiet. Je blijft je afvragen: heb ik de lat wel hoog genoeg gelegd? Geef ik de ander wel genoeg aandacht? Heb ik de zaakjes echt zo goed voor elkaar? Blijft er wel ruimte voor mij over om te leven? Soms worden we in beslag genomen door onze wensen, door ons nagestreefde imago. Maar wat als we nu eens op een afstandje naar onszelf kijken … moet het dan allemaal echt zo perfect? Mag het ook een onsje minder? Wat als we ons toestaan dat er ook iets mis kan gaan? Door die acceptatie creëer je ruimte voor groei, die voldoening geeft.
Als we minder met onszelf bezig zijn, hebben we meer oog voor de ander, meer oog voor de wereld om ons heen, meer oog voor de mensheid als geheel. We hebben meer gelegenheid om mens te zijn. Als we minder met onszelf bezig zijn, onszelf minder belangrijk vinden, ons beseffen hoe klein onze rol in deze wereld is, dan bevrijden we onszelf van onze angst, onze imagebuilding, onze stress. Wat als jij stopt met het najagen van jouw imago? Die stress… kun jij aan.
Tot slot
Door regelmatig te reflecteren op de vier stress-keepers ontstaat er ruimte voor persoonlijke en professionele groei. Zo verminderen we de stress en ervaren wij een zinvoller leven.
